13 tot 17 oktober 2011 – Boma

Donderdag 13 oktober vertrekken we rond 10.30 uur richting Boma. Zeven van de groep vliegen met het landvliegtuig van de MAF naar Boma, de andere vijf met het watervliegtuig. Na een klein uurtje vliegen komen we aan op Boma. Fantastisch, wat een ontvangst krijgen we daar! Het hele dorp lijkt voor onze komst te zijn uitgelopen, van jong tot oud. Ook Jan Wieske is weer van de partij.

We gaan lopend naar de kerk, waar we door de dominee en de voorzitter van de jeugd, Donatus, welkom worden geheten. De komende dagen verblijven we bij Jan in huis. Een stuk primitiever dan we tot nu toe gewend waren, maar het is een prima verblijf voor deze dagen. Vanaf de veranda hebben we een mooi uitzicht op de rivier Mapi.

“Wie zouden er vóór mij allemaal op deze veranda hebben gezeten? Dit is historische grond. Het is een royaal huis met een fantastisch uitzicht op de rivier”. (Papua 50 jaar later – Adrian Verbree)

Nou Adrian, wij dus ná u. Het is inderdaad fantastisch!

Tijdens ons bezoek aan Boma is er een cursus voor predikanten en ouderlingen aan de gang, waar onder andere Jan les geeft. We eten deze dagen drie keer per dag met de cursisten, erg luxe, elke keer kunnen we zo aanschuiven.     

Vrijdag 14 oktober is het weer vroeg dag, om 07.00 uur begint het ontbijt. Na het ontbijt leidt de kerkjeugd ons rond door Boma, een klein dorp met leuke traditionele huisjes. We brengen een bezoek aan de school, waar vandaag een schoonmaakdag wordt gehouden (kids lopen met kapmessen rond om het gras te ‘maaien’). Ook brengen we een bezoek aan het ziekenhuis.

’s Middags nemen we een kijkje bij de cursus. Er zijn twee lessen aan de gang. De ene groep schuift aan bij de les ‘Indonesisch’, de andere groep bij de les ‘Heidelbergse Catechismus’.

Een jongere van de kerk heeft inmiddels twaalf kokosnoten voor ons klaarliggen, waarna we vol energie kunnen gaan sporten met de jeugd. De jongens gaan voetballen, de meiden volleyballen. Erg leuk om zo met elkaar bezig te zijn.   

Elze en Esther, Gerald en Roelof, Gerdien en Saskia gaan ’s avonds bij gastgezinnen slapen. We slapen in traditionele huizen, van sagopalm gemaakt. Erg leuk om bij de bevolking thuis te zijn. De mensen zijn heel gastvrij.

Zaterdag 15 oktober gaat de boottocht met de gemeenteleden van Boma ondanks de regen toch door. Na een tijd varen, wordt het anker uitgegooid en kunnen we zwemmen of een stuk met de prauw varen. Een leuke dag die uiteindelijk droog verloopt. ’s Avonds gaan we op tijd naar bed.

Zondag 16 oktober gaan we naar de kerk. Als we aankomen, zit de kerk al erg vol. Heel bijzonder om hier als groep blanken tussen de zitten. De kerkdienst is in het Indonesisch, we krijgen er dus weinig van mee. De dominee preekt over Romeinen 12: 1-8. Na afloop van de dienst worden de dankwoorden over en weer uitgesproken en overhandigen we een vlaggenlijn met foto’s van Nederland aan de jeugd van Boma. Nog een paar groepsfoto’s en dan begint onze bijeenkomst met de jeugd. En die beginnen we met…. stoelendans! Eerst de jongens, dan de meiden. Donatus begeleidt de stoelendans met gitaarspel. Iedereen geniet van dit gezellig spel.

De jongeren willen graag met ons praten over hoe de jeugd in Nederland betrokken is bij de kerk en wat voor activiteiten er voor en door hen worden georganiseerd. Het wordt een mooie bijeenkomst waarin tips en ideeën worden uitgewisseld.

Na het middageten hebben we tijd voor onszelf. Sommigen gaan zwemmen, anderen gaan lekker relaxen. In de loop van de middag wordt het gezellig op de veranda, de jeugd van de kerk komt langs. Om 16.30 uur gaan we naar de middagdienst, ook weer in het Indonesisch. We beginnen de avond met een bezoek aan de oefenruimte van de band. De jeugd is erg trots om deze ruimte aan ons te laten zien. Er wordt volop muziek gemaakt. Er komen steeds meer gemeenteleden langs en de kids gaan op een gegeven moment helemaal los. En hoe, wat kunnen ze dansen! Na het eten gaan we in de kerk zingen met de jeugd. Gaaf om te zien hoe enthousiast ze zingen over God, de kids zingen ook volop mee. Het is genieten in de kerk!

Maandag 17 oktober vliegen we met de MAF terug naar Sentani voor onze laatste twee dagen op Papoea. We hebben een ontzettend mooie tijd gehad op Boma. Afscheid nemen valt niet mee.

De rest wordt vervolgd. We gaan zo richting het vliegveld voor onze vlucht naar Bali. We vliegen om 12.05 uur i.p.v. 09.25 uur. 

De Avonden (2)

De middag was al anders gelopen dan normaal. De universiteit ontving de minister van Binnenlandse zaken, Piet Hein Donner. Joop moest daarom onze multicolour groep tussen de momenten door laveren, zo dat hij én ons, én de vergadering rond Donner op goede wijze kon bedienen. Om iets van de druk te verminderen had hij voor ons een afspraak gemaakt met de Pizeria Bella Italia. Om half zes dus gingen we daar naartoe, met de bedoeling om kwart voor zeven terug te zijn voor de presentatie van India en Sri Lanka. Met z'n allen naar de Italiaan. Pizza of Pasta. Als je niet weet wat een Pizza is kies je dus voor Pasta. Als je niet weet wat Pasta is kies je voor Pizza. Als je niet weet wat beiden is heb je een probleem. Sommigen hadden dus een behoorlijk probleem. En zaten wat bedremmeld achter hun pasta. Anderen wisten niet hoe ze Pizza moesten eten. Weer anderen hadden toch in de gaten dat de bodem van karton was en aten alleen het beleg op. Al met al vertrokken we pas om 7 uur weer naar het auditorium van de Universiteit, een cultureshock rijker.

Het was onmogelijk geworden om in de resterende tijd ook India nog te doen. We besloten om alleen broeder De Pereira aan het woord te laten over Sri Lanka. De kerken daar hebben het best heel moeilijk. Interne spanningen, maar ook vooral religieus-politiek. Het Boeddhisme is overheersend en tegen elke vorm van evangelisatie, die officieel verboden is op straffe van. Dopen levert een fikse boete op. Het Seminary and Bible Institute is gehuisvest in een gebouw met Nederlandse naam, herinnerend aan de tijd dat Ceylon een Nederlandse kolonie was: Charles N. Jansz. De school heeft onvoldoende leraren. Politiek gezien is deze maatschappij aan het bijkomen van een hele nare tijd: de strijd tussen Tamil Tijgers en de regeringstroepen. Genoeg dus om voor te bidden.
Wat zijn deze avonden vol van leerzame momenten. Neem alleen al het bidden, de intensiteit daarvan. Zoals een Afrikaanse broeder vol compassie de nood van de kerken op Sri Lanka opdraagt aan de Here. Here wees onze broeders en zusters op Sri Lanka nabij!

GRR

African Blackboarding

De aanwezigheid van twee experts uit het buitenland wat betreft Hindoeisme (Hiralal Solanki) en Yoseph Mutei (Islam) was buitengewoon goed. Beiden deelden hun grote kennis op een zeer aansprekende wijze met de deelnemers. Ze lieten ons op indrukwekkende wijze zien welke krachten er spelen in zowel Hindoeisme en Islam. Het was zo de moeite waard dat het jammer was dat we niet een iets breder publiek hadden georganiseerd - dat dacht ik althans. Het was ook zo veel en zo complex dat elk begin van een samenvatting hier achterwege moet blijven.

Die complexiteit werd op artistieke wijze weergegeven in het kunstwerk dat Yoseph Mutei op het bord produceerde. Ik voeg het hier toe om u een indruk te geven. Helaas werd het de volgende dag uitgeveegd. Was dit nu een typisch voorbeeld van Afrikaans bordwerk? Een gevaarlijke vraag. Want iedere Afrikaan is immers gesierd met unieke gaven en 'de Afrikaan' bestaat niet. Toen ik het navroeg onder de deelnemers bleek echter dat zij niet erg verbaasd waren over het bordwerk van Yoseph. Ik laat het verder maar aan u over om hier over na te denken.

GRR

Ben-Power

Na een enthousiaste meditatie van de Ugandese Robert over holy holy holy, werden de participanten meegenomen langs de lijnen van de geschiedenis, de geschiedenis van de mensheid volgens Childe, en de geschiedenis van Gods heil volgens de Bible. Ben ven der Lugt kwam nu als outsider nog even inside. Inside the circle waarvan hij de afgelopen jaren zo genoten had en waarin hij zo vaak zijn visualisaties op het board kraste, black en white. Hij verontschuldigt zich altijd voor zijn hebbelijkheid: het maken van schema's en structuren die hij laat groeien op het bord. Dat is natuurlijk helemaal niet nodig. Want (a) hij denkt gewoon dat dit de beste manier is om zijn verhaal te vertellen en (b) hij slaagt daar steeds wonderwel in. Zo ook nu. In een tijdsbestek van anderhalf uur heeft hij het verhaal van de mensheid geschetst. Van hunters en gatherers via de weefspoel naar de tijd waarin alle netwerken onderlinge verbonden worden in één globality-project. Ook liet hij zien hoe de religies een plaats kregen, hoe in de 19e eeuw de science of religion volop de aandacht kreeg en hoe belangrijk het is om de resultaten daarvan te leggen naast en te confronteren met de inzichten van de Biblical Theology en zijn grote aandacht voor God, "He, who committed himself to the logic of History". De visualisatie van de heilsgeschiedenis is niet alleen van belang om de godsdiensten van de wereld op hun waarde te schatten, maar ook om goed bijbelteksten te kunnen uitleggen en om daaruit de contouren van een bijbelse systematische theologie te doen ontstaan.
De hamvraag blijft nog op verschillende wijzen beantwoord worden: heeft God zich na Babel nog wel of niet bekend gemaakt aan de volkeren, ook toen hij de smalle weg ging via Israël? Of heeft hij hen (zonder ze te vergeten) eeuwen aan hun lot overgelaten en heeft hij hen laten tasten in duisternis? Wie heeft Paulus op het oog in Romeinen 1:18 vv.? Het zijn spannende dagen. Bind us together, Lord!

GRR

Reformed Dalai Lama

Dat dacht ik tijdens het optreden van Barend Kamphuis. Hij is een goeroe. Soms lijkt hij de woorden te zoeken ergens in het plafond - en dat levert altijd nog wat op ook. Rustig zoekt hij de woorden om het onzegbare te benoemen. Elke zin is in feite de moeite waard om opgeschreven te worden en meegenomen langs bergpaden en beken, in rijstsawa's en op toendra's, bij palavers en musyawara's. Zijn kennis put hij niet uit de lucht. Ook is het niet het resultaat van één of andere moeizaam afgelegde marga. Hij is te rade gegaan bij de ancestors, dat wel. Calvijn, Bavinck, Schilder. Hij noemt de namen met grote eerbied en citeert hun woorden.
Hij onderwees ons vandaag het eeuwenoude dogma dat Algemene Openbaring wordt genoemd. Vanuit een overtuiging dat het erkennen daarvan voorkomt dat mensen afglijden in een onvruchtbaar en onbijbels dualisme. Hij zet zich neer als gereformeerde exclusivist: er is geen andere naam dan Jezus Christus waardoor wij behouden kunnen worden. Alleen in Christus wordt de zonde uitgewist. Het erkennen van de zonde is de andere sleutel die hij hanteert. De zonde in alles en in alle mensen, waardoor ook het begrijpen van algemene openbaring op niets moet uitlopen. In elk geval niet op het kennen van een verlossingsweg.
Het was andermaal een mooie dag, de eerste dag waarop de fundamentele zaken theologisch doordacht worden. Zwaar. Dat wel. Maar ook uitdagend, challenging. Want er werd niets dichtgetimmerd. Het doorgaande gesprek is nodig, een gesprek dat al in de oude kerk begonnen is, met name bij Yustinus Martyr. Een gesprek waarover Barth duizenden woorden schreef die eigenlijk geen betekenis kunnen hebben. Een gesprek waarmee we deze week in elk geval nog even verder gaan. Want de bespreking van Romeinen 1 is nog niet afgerond, ook al heeft de Dalai Lama gesproken.

GRR

De Avonden

Zuid-Afrika
Wat een indrukwekkende avonden hebben we al gehad. Op de eerste avond presenteerden zich de kerken uit Zuid Afrika en de CCAP van Zambia.
Ontroerend mooi zoals broeder Sipho getuigenis gaf van de veranderingen in zijn land, de veranderingen in zijn kerken. Nog steeds zijn de sporen van 'apartheid' overal te vinden, ook in de kerken. Maar hij vertelde van een laatste classisvergadering waar zijn 'zwarte' kerken nu samen vergaderden in één classis met de 'witte kerken'. Dat was al wel eerder gebeurd, maar nu werd de balans opgemaakt. En er was aan het eind van die vergadering bij blank en zwart een enorm gevoel van blijdschap, van vooruitgang, van echte eenheid. Tja, ik kan het niet goed navertellen. U had er bij kunnen zijn. Iedereen was onder de indruk en emotioneel geraakt door zijn optreden. O zeker, ze zijn er nog niet - maar God geeft langzaam maar zeker echte toenadering, echte broederschap. Zoals het hoort. En dat is een groot wonder!

Brazilië
Donderdagavond vertelden de beide broeders van Brazilië hun verhaal over de IPB. De andere aanwezigen wisten niet wat ze hoorden: wat een getallen! Duizenden gemeenten, kerkplantingsplekken, een aantal theologische seminars, veel theologische training in het Portugees via internet. Talloze spirituele stromingen, religies, syncretisme: catholiciemse, populair catholicisme, Afro-Amerikaanse spiritualiteit, magie, etc. Een melting pot van heel veel verschillen. Die broeders stonden daar zo rustig te vertellen, ze hadden niet eens goed in de gaten geloof ik hoe bijzonder het was. Ach, zeggen ze, gezien de uitgestrektheid van Brazilië valt het toch allemaal wel mee. Wij vormen maar 0,4 % van de totale bevolking. Nog lang niet genoeg dus.
Een bemoedigend bericht: het zogenaamde prosperity gospel en 'helth&wealth' bewegingen zijn erg sterk geweest, maar zijn over hun hoogtepunt heen. De mensen krijgen in de gaten dat alle beloften niet uitkomen en dat ze alleen maar teleurgesteld worden en bedrogen worden. Dat geldt trouwens ook voor een beweging die daarvoor zijn oorsprong had in Brazilië: de bevrijdingstheologie. Daar hoor je niet veel meer van, aldus de broeders.

Ja zeker, dit zijn belangrijke uitwissel-momenten. Vergeet niet daar nog eens bij aanwezig te zijn. Maandag horen we over Kenya en Uganda, donderdag over ndia en Sri Lanka.

GRR

Dag 1

De eerste dag van de IC stond in het teken van kennismaken en het vertrouwd raken met het thema. Gekozen is om te beginnen met groepswerk, waardoor de deelnemers 'gedwongen' werden met elkaar aan de slag te gaan en elkaar ook te leren kennen. Dat heeft goed gewerkt, meteen op dag 1 was de atmosfeer er één van gezamenlijkheid. Deelnemers delen met elkaar hun ervaringen en verwachtingen voor de IC. Het middaggedeelte stond in het teken van een introductie op het thema 'No other Name', uitleg is gegeven over de indeling van de IC en we hebben het thema inhoudelijk verkend. 's Avonds hebben de broeders uit Zuid-Afrika en Zambia hun specifieke situatie gedeeld met ons en daarin aangegeven wat de dankpunten waren, maar ook de zorgen, gebedspunten, met ons gedeeld. We sloten de avond en de dag af door deze punten in gebed bij de Here te brengen.
Iedereen ging vermoeid, maar voldaan richting de gastgezinnen; het was een mooie dag.